Η παρουσίαση θα γίνει το Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2018 και ώρα 19:00, στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Έδεσσας (Κ.Γαρέφη-Περδίκα 1, Έδεσσα).
Με τον συγγραφέα συζητούν για το βιβλίο οι:
–Στράτος Δορδανάς, επίκουρος καθηγητής τμ.Βαλκανικών Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών Πανεπιστημίου Μακεδονίας
-Θοδωρής Σαρηγκιόλης, ποιητής
-Γιάννης Χατζηπέγιου, Πρόεδρος Φ.Σ.Ε. «Μέγας Αλέξανδρος».
«Όχι δεν είμαι εχθρός του λαού»
Εκατό χρόνια ιστορίας! Πρόσωπα και γεγονότα του Μεσοπολέμου σε Ελλάδα και Ρωσία, μετεμφυλιακές εδώ και (μετα)σταλινικές εκεί καταστάσεις, γραμμή ορατή μέχρι σήμερα. Ο ιστορικός χαρακτήρας του βιβλίου διαφυλάσσεται σχολαστικά, αλώβητος· από το μυθιστορηματικό ύφος της αφήγησης.
Ο ιεραπόστολος επαναστάτης του Μεσοπολέμου Μάρκος-Ochalis, μέλος του ΚΚΕ και του μπολσεβίκικου ρωσικού κόμματος, αποτελεί το βασικό πρόσωπο. Στην πρώτη πατρίδα καταδικάστηκε σε θάνατο, γλίτωσε και διέφυγε στη δεύτερη πατρίδα, τη μεγάλη αγαπημένη σοσιαλιστική. Εδώ, η καταδίκη σε θάνατο και η εκτέλεση χώρεσαν σε μια μέρα. Έφυγε στα τριαντατρία του χρόνια, Μάρτιο 1938, σαν εχθρός του λαού, αποκαταστάθηκε είκοσι χρόνια αργότερα. Άφησε μια κόρη, στη Μόσχα, που έμαθε ποιος ήταν ο πατέρας της πριν λίγα χρόνια.
Παράλληλες, εντυπωσιακά παρόμοιες οι διαδρομές των οικογενειών στις δύο χώρες· οι επίγονοι “συναλλάσσονται” ακόμη αμήχανα με τη δική του ιστορία. Έφυγε νωρίς ο Μάρκος, άφησε όμως πίσω τους συντρόφους κομμουνιστές του Μεσοπολέμου. Αρκετοί υπήρξαν θύματα των σταλινικών εκκαθαρίσεων. Οι επιζήσαντες είναι αυτοί που κυρίως έγραψαν την ιστορία της αριστεράς για πολλά χρόνια και χρωμάτισαν την ιστορία της χώρας μας ως το τέλος σχεδόν του 20ού αιώνα.
Η γραμμή δεν φαίνεται να έσβησε· κρατώντας ή/και αλλάζοντας μορφές, διαπερνά και τις μέρες μας. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Μάριος Μαρκοβίτης:
“Γεννήθηκα το 1940∙ δίπλα-δίπλα οι πόλεις των γονέων, Νάουσα και Βέροια, μου χάρισαν το δικαίωμα πάντοτε να αυτοαποκαλούμαι Μακεδόνας. Στρατευμένος παλιά, μοναχικός και μελαγχολικός οδοιπόρος εδώ και δεκαετίες, στους δύσβατους δρόμους της ευρωπαϊκής αριστεράς με δημοκρατία.
Σπούδασα ιατρική, μια από τις «ελεύθερες» δουλειές για τους αριστερούς της εποχής μου. Η ψυχιατρική παιδιών και εφήβων, αγαπημένη συντρόφισσά μου στην επιστημονική και επαγγελματική πορεία∙ πιστά την υπηρέτησα, αυτή με κράτησε στην ιατρική, που άλλως θα είχα εγκαταλείψει.
Βιβλίο εκτός ιατρικών, αυτό είναι το πρώτο μου∙ όχι γιατί είμαι συνταξιούχος, «να βρω κάτι να ασχολούμαι» δηλαδή. Μπορεί να το έγραφα και πριν από 20-30 χρόνια, αν είχα τα συγκλονιστικά ντοκουμέντα, αυτά που από το 2011 μέχρι και πρόσφατα απόκτησα, μαζί με τους «νέους» από την Ρωσία συγγενείς μου: την κόρη, τα εγγόνια και δισέγγονα, του χαμένου και για μένα και γι αυτούς Μάρκου-Ochalis, κεντρικού προσώπου του βιβλίου αυτού. ”
Σου άρεσε το άρθρο που μόλις διάβασες;
Εάν ναι βοήθησε μας με το να το κοινοποιήσεις στους φίλους σου.
