Είναι γνωστό εδώ και αρκετά χρόνια, ότι ορισμένες φυτικές ενώσεις που προέρχονται από φυτικές πηγές και που ονομάστηκαν φυτοοιστρογόνα, έχουν οιστρογόνες δραστηριότητες και είναι φυσιολογικά δραστικές.
Μέχρι σήμερα, περισσότερα από 300 βότανα έχουν βρεθεί ότι περιέχουν οιστρογονικές ενώσεις.
Τα περισσότερα από αυτά χρησιμοποιούνται από την αρχαιότητα και τα συναντάμε στον Ιπποκράτη, ο οποίος τα χρησιμοποιούσε στην προσπάθειά του να βοηθήσει την αναπαραγωγική ικανότητα των γυναικών και τα χρησιμοποιούσε άλλα ως εμμηναγωγά ενώ κάποια άλλα σαν εκτρωτικά.
Τα συναντάμε στον Διοσκουρίδη, όπως τη λυγαριά, την οποία και χρησιμοποιούσε σε ένα ευρύ φάσμα παθήσεων, μεταξύ των οποίων ήταν και η θεραπεία των γυναικείων ορμονικών διαταραχών οι οποίες συνδέονταν με τον εμμηνορροϊκό κύκλο τους.
Για την εμμηναγωγό δράση του αγριοσταφυλίνου,
της άγριας λεβάντας,
της φασκομηλιάς,
του άγριου δυόσμου, ηδύοσμος κατά τον Ιπποκράτη και της λυγαριάς συναντάμε πολλές μελέτες και περιγραφές αρχαίων μεγάλων γιατρών.
Οι μελέτες αυτές συνεχίζονται με αμείωτο ενδιαφέρον καθ όλη τη διάρκεια των τελευταίων χρόνων και δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι πρόσφατες επιδημιολογικές μελέτες έχουν δείξει συσχέτιση μεταξύ της υψηλής πρόσληψης διατροφικών φυτοοιστρογόνων και των χαμηλότερων ποσοστών ορισμένων καρκίνων read more:https://botanologia.gr
