Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ενημέρωσης και Ευαισθητοποίησης για τον Αυτισμό, που καθιερώθηκε με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ να γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 2 Απριλίου, ο δήμος Νεάπολης-Συκεών, η Κοινωφελής Επιχείρηση Υπηρεσιών (ΚΕΥΝΣ) και το Δημοτικό του Κέντρο Κοινωνικής Προστασίας και Αλληλεγγύης ΔΚΚΠΑ), διοργανώνουν Διαδικτυακή Ημερίδα με θέμα «2 Απριλίου: Παγκόσμια Ημέρα Ενημέρωσης και Ευαισθητοποίησης για τον Αυτισμό», με σκοπό την ενημέρωση για τον αυτισμό και την ευαισθητοποίηση σχετικά με την ομαλή ένταξη των αυτιστικών ατόμων στην κοινωνία.
Η Διαδικτυακή Ημερίδα, η οποία πραγματοποιείται σε συνεργασία με την Ελληνική Εταιρεία Προστασίας Αυτιστικών Ατόμων Θεσσαλονίκης, καθώς και με το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας και το Διεθνές του Φεστιβάλ «Η αντανάκλαση της αναπηρίας στην τέχνη», θα πραγματοποιηθεί μέσω της διαδικτυακής πλατφόρμας zoom, την Παρασκευή 2 Απριλίου 2021, στις 10.30 το πρωί και θα είναι ανοιχτή σε όλους τους ενδιαφερόμενους, μέσα από τον σύνδεσμο https://zoom.us/j/97149972254.
Ομιλητές της ανοιχτής αυτής εκδήλωσης θα είναι η αναπτυξιακή παιδίατρος Ειρήνη Παπαδημητρίου, η οποία θα αναφερθεί στα «Αναπτυξιακά στάδια των παιδιών και Διαταραχές του Αυτιστικού Φάσματος (ΔΑΦ)», και η μουσικολόγος-μουσικοθεραπεύτρια ΒΑ, ΜΑ Νικολέτα Γκαμάγκαρη, η οποία θα εστιάσει στις «Συνεδρίες Μουσικοθεραπείας σε παιδί με Αυτισμό».
Χαιρετισμό στην διαδικτυακή Ημερίδα, την οποία θα παρουσιάσει συντονίζοντας τη συζήτηση η αντιδήμαρχος Κοινωνικής Πολιτικής του δήμου Νεάπολης-Συκεών Παρή Γενίτσαρη, θα απευθύνουν η αναπληρώτρια καθηγήτρια Ειδικής Αγωγής Τμήμα Εκπαιδευτικής και Κοινωνικής Πολιτικής Πανεπιστήμιο Μακεδονίας Λευκοθέα Καρτασίδου Ph.D, ο πατέρας ατόμου με ΔΑΦ, μέλος και Τεχνικός Σύμβουλος ΕΕΠΑΑ Θεσσαλονίκης Παύλος Χουζανάς και ο δήμαρχος Νεάπολης-Συκεών Σίμος Δανιηλίδης.
Παράλληλα, κατά τη διάρκεια της Ημερίδας θα πραγματοποιηθεί προβολή δύο ντοκιμαντέρ μικρού μήκους με θέμα «Η τέχνη ως μέσο έκφρασης και επικοινωνίας». Πρόκειται για το «My superpower» (Σκηνοθεσία/Παραγωγή: Anna Pakman, Liz Pritchard) και το «Αληθινά όνειρα», (Σκηνοθεσία: Διονυσία Κοπανά – Παραγωγή: Ειδικό Γυμνάσιο Γενικό Ειδικό Λύκειο Αθηνών).
ΠΡΟΒΟΛΗ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ
► My Superpower
Σκηνοθεσία: Anna Pakman, Liz Pritchard
Διάρκεια: 5΄25΄΄
Γλώσσα/ Language: Αγγλικά/ English
Υπότιτλοι/ Subtitles: Ελληνικά/ Greek
Παραγωγός: Anna Pakman, Liz Pritchard
Χώρα: Η.Π.Α.
Περιγραφή: Γνωρίστε τη Λιζ Πρίτσαρντ. Όταν η Λιζ διαγνώστηκε με αυτισμό και ψυχικές διαταραχές, στράφηκε στη δημιουργία βιβλίων κόμικς και στη ζωγραφική, χρησιμοποιώντας τα σαν έναν τρόπο έκφρασης των συναισθημάτων της. Η τέχνη έγινε η υπερδύναμή της, στέλνοντάς την σε όλον τον κόσμο και δίνοντάς της την ευκαιρία να βοηθήσει άλλους στην κοινότητά της. Πρόκειται για μία παραγωγή της PWD. Εκτός από το ρόλο της στην οθόνη, η Λιζ ανέλαβε όλη την επιμέλεια και όλη η τέχνη που εμφανίζεται είναι δική της δουλειά. Επίσης συνεργάστηκε με την Άννα για τη σκηνοθεσία, την παραγωγή και το σενάριο. Η Άννα έχει εγκεφαλική παράλυση, που είναι η καλύτερη μορφή στην κατηγορία των παραλύσεων. Η Λιζ έχει αυτισμό και παρανοϊκή σχιζοφρένεια
► Αληθινά όνειρα
Σκηνοθεσία: Διονυσία Κοπανά
Διάρκεια: 10΄
Γλώσσα/ Language: Ελληνικά/ Greek
Παραγωγή: Ειδικό Γυμνάσιο Γενικό Ειδικό Λύκειο Αθηνών
Μοντάζ: Βαγγέλης Κατσιγιάννης
Μουσική: Αμαλία Βαλαδώρου, Σπύρος Μήτρου, Μάριος Μπατσίνσκι, Φιλοθέη Παντελίδου
Χώρα: Ελλάδα
Περιγραφή: Το θέμα του ντοκιμαντέρ που επέλεξαν οι ίδιοι οι μαθητές αφορά στην ίδια τη ζωή τους, τα όνειρα, τις εμπειρίες τους από τη σχολική και την κοινωνική τους ζωή. Οι μαθητές βρήκαν το χώρο και την κατάλληλη “αγκαλιά” για να μπορέσουν να εκμυστηρευτούν αυτά που τα πονάει, αυτά που θέλουν να επικοινωνήσουν με τους “άλλους”, τους συνομήλικους, την κοινωνία στην οποία ζουν. Στόχος μας ήταν η ισότιμη συμμετοχή όλων των μαθητών από δύο σχολεία. Η συμπερίληψη δίνει έμφαση σε αυτές τις ομάδες μαθητών που ενδέχεται να διατρέχουν κίνδυνο περιθωριοποίησης και αποκλεισμού από την σχολική και ευρύτερη κοινότητα. Πολύ συχνά τα παιδιά που προέρχονται από την Ειδική Εκπαίδευση κρίνονται βιαστικά υπό το βάρος πολλών στερεοτύπων ως παιδιά παθητικά, παιδιά εγκλωβισμένα στο ιατρικό μοντέλο τόσο στο σχεδιασμό όσο και στην εκτέλεση παρόμοιων εκπαιδευτικών δράσεων. Εμείς τους τοποθετήσαμε στο κέντρο κάθε δράσης μακριά από τον διαχωρισμό που δίνει επι δεκαετίες το ιατρικό μοντέλο, το οποίο κρίνει τις δυνατότητες του κάθε μαθητή βάσει της αναπηρίας του και το τοποθετήσαμε στο κοινωνικό μοντέλο όπου οι δυνατότητες και οι ανάγκες του καθορίζονται από το ίδιο το παιδί και τους άλλους, οι διαπροσωπικές σχέσεις καλλιεργούνται και η ποικιλομορφία στην τάξη είναι πάντα καλοδεχούμενη.
