Είναι δυνατόν σχέδιο πολιτικής προστασίας να ορίζει ως χώρο συγκέντρωσης πληθυσμού δασική περιοχή σε περίπτωση πυρκαγιάς; Και όμως απ΄ότι φαίνεται είναι, αν λάβει κανείς υπόψη του την περίπτωση του Ωραιοκάστρου όπου σε δύο περιοχές (Λητή και Δρυμό) προσδιορίζονται ως χώροι καταφυγής δάση και αλσύλλια!

Οι περιπτώσεις αυτές είναι ενδεικτικές της προχειρότητας με την οποία καταρτίζονται στους δήμους σχέδια εκκένωσης περιοχών για καταστάσεις έκτακτης ανάγκης. 

Με ένα αναλυτικό δελτίο τύπου την 1η Αυγούστου ο δήμαρχος Ωραιοκάστρου Αστ. Γαβότσης ενημέρωσε το κοινό και τους δημότες του ότι έχει κάνει αυτοψία στο δάσος Ωραιοκάστρου για τον καθαρισμό των δασικών δρόμων. Με ένα δεύτερο μας ενημερώνει σχετικά με το σχέδιο πολιτικής προστασίας το οποίο υποτίθεται επικαιροποιήθηκε για το 2018 σε συνεδρίαση που έγινε στις 18 Μαΐου του 2018. Στην συνεδρίαση του οργάνου όλων των εμπλεκόμενων φορέων (μεταξύ αυτών της Πυροσβεστικής και της Αστυνομίας) εκείνη την ημέρα οι περισσότεροι πρόεδροι των τοπικών κοινοτήτων της περιοχής ήταν απόντες, παρ΄ όλα αυτά το επικαιροποιημένο σχέδιο εγκρίθηκε. Μόνο που το σχέδιο δεν είναι καθόλου επικαιροποιημένο αλλά είναι ακριβώς το ίδιο με αυτό του 2013 αν δει κανείς την ημερομηνία που έχει ξεχαστεί στο εξώφυλλο του σχεδίου. Το ζήτημα αυτό δεν θα προκαλούσε κάποιο πρόβλημα από μόνο του αν το σχέδιο πολιτικής προστασίας δεν όριζε σε δύο περιπτώσεις ως σημεία καταφυγής δασικές περιοχές πευκόφυτες.

Ως χώροι συγκέντρωσης για τους κατοίκους της Λητής σε περίπτωση πυρκαγιάς ορίζονται το γήπεδο ποδοσφαίρου του Μακεδονικού Λητής και το Δημοτικό Αναψυκτήριο, ένα αναψυκτήριο που έχει κλείσει εδώ και μια δεκαετία και το οποίο όμως βρίσκεται δίπλα στην δασική περιοχή. Αντίστοιχα για την περιοχή του Δρυμού ορίζονται τρεις χώροι, μεταξύ αυτών η τοποθεσία «Τσούκες» που αποτελεί αλσύλλιο πευκόφυτο άκρως επικίνδυνο μέρος για να πάει κανείς αν εκδηλωθεί πυρκαγιά και εκκενωθεί η περιοχή.

«Έχει προκύψει όντως ζήτημα» εξηγεί μιλώντας στον ρ/σ Στο Κόκκινο Θεσσαλονίκης ο Κ. Πατσαλάς, πρόεδρος της δημοτικής κοινότητας Δρυμού για το σχέδιο πολιτικής προστασίας την ευθύνη του οποίου έχουν οι δήμοι, για τους τρόπους αντίδρασης σε περίπτωση πυρκαγιάς. «Σε δύο συγκεκριμένες δημοτικές κοινότητες ορίζονται ως χώροι συγκέντρωσης τόποι που με την πρώτη ματιά ακόμη και για ανθρώπους που δεν διαθέτουν ειδικές γνώσεις κρίνονται ακατάλληλοι για αυτή τη χρήση. Για τον Δρυμό υπάρχουν τρία σημεία, το κλειστό γήπεδο Δρυμού που προσφέρεται αλλά στα άλλα δύο σημεία στην περιοχή Τσούκες υπάρχουν τέσσερις λόφοι εκ των οποίων οι δύο διαθέτουν πευκόφυτο αλσύλλιο. Μια περιοχή δενδροφυτεμένη δεν προσφέρεται για χώρο συγκέντρωσης σε περίπτωση πυρκαγιάς» προσθέτει.
Σύμφωνα με τον ίδιο, δεν ζητήθηκε από τους προέδρους των δημοτικών κοινοτήτων να γνωμοδοτήσουν για τα κατάλληλα σημεία σε περίπτωση που χρειαστεί εκκένωση. Ο κ. Πατσαλάς έχει ήδη αποστείλει σχετικό έγγραφο για να διορθωθεί αυτή η «αστοχία» ορίζοντας χώρους που πληρούν τα κριτήρια.

Εκτός των άλλων σημαντικών ζητημάτων εντύπωση προκαλεί η αναφορά του σχεδίου πολιτικής προστασίας στους εθελοντές που θα συνδράμουν σε περίπτωση φυσικών καταστροφών και έκτακτης ανάγκης. Εκεί (στο κεφάλαιο «Αξιοποίηση του Εθελοντισμού», σελ 11) διαβάζουμε ότι «σύμφωνα με έρευνες οι εθελοντές δεν είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα του πληθυσμού: προέρχονται από τη μέση ηλικία, είναι πιο μορφωμένοι, πιο καλοπροαίρετοι, λιγότερο υλιστές, πιο θρησκευόμενοι, και διακρίνονται για την υψηλή πολιτική τους δέσμευση»!




Η ιδεολογική τοποθέτηση όσων κατάρτισαν το επιχειρησιακό σχέδιο και που αποτυπώνεται στον χαρακτηρισμό των εθελοντών σχετικά με την θρησκεία και τον υλισμό(!) αποδεικνύει δυστυχώς ότι μόνο με τη βοήθεια….του θεού ένα τέτοιο σχέδιο θα μπορούσε να λειτουργήσει!

πηγή: seleo
أحدث أقدم