Ακόμη και με έναν εκβιασμό Περί εκβιασμού πρόκειται. Ας μην έχουμε αμφιβολίες περί του προφανούς και του ομολογημένου.
Ο Μπόρις Τζόνσον θέτει τους Βρετανούς και για την ακρίβεια τους εκλεγμένους αντιπροσώπους τους, τη Βουλή των Κοινοτήτων, προ του εκβιαστικού διλήμματος «ή αυτή τη συμφωνία ή άτακτο Brexit» και αρνείται να ζητήσει νέα παράταση χρόνου για την έξοδο του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ο δε Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, απερχόμενος πρόεδρος της Κομισιόν, συναινεί απολύτως, διερωτώμενος προσχηματικά: «Εχουμε συμφωνία. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί να έχουμε παράταση;».
Με άλλα λόγια, παρά το Benn Act, δηλαδή, τον νόμο που υποχρεώνει τον Βρετανό πρωθυπουργό να ζητήσει παράταση σε περίπτωση απουσίας συμφωνίας με την ΕΕ για τους όρους του Brexit, ο Μπόρις Τζόνσον συναίνεσε σε ένα κείμενο συμφωνίας με την Κομισιόν και εκβιάζει ώστε να εξασφαλίσει την έγκριση του βρετανικού Κοινοβουλίου, υπό το φως της απειλής ενός άτακτου Brexit.
Όπως όλα δείχνουν, όμως, μόνον έτσι μπορεί να τερματιστεί αυτό το ανίερο σίριαλ που διαδραματίζεται από τις 23 Ιουνίου του 2016, οπότε διεξήχθη το δημοψήφισμα για την παραμονή ή μη του Ηνωμένου Βασιλείου στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το εκεί εκλογικό σώμα απεφάνθη… «Brexit».
Εδώ και τρία χρόνια διεξάγονται διαπραγματεύσεις επί διαπραγματεύσεων, ψηφοφορίες επί ψηφοφοριών και δίδονται παρατάσεις, ώστε να αποφευχθεί η υλοποίηση της ετυμηγορίας του βρετανικού εκλογικού σώματος, με την επίκληση κάθε δυνατής δικαιολογίας.
Το «back stop» -δηλαδή οι τελωνειακοί έλεγχοι μεταξύ Ιρλανδίας και Β. Ιρλανδίας- δεν μας κάνει και μπορεί να μας δεσμεύει εσαεί. Να μην κάνουμε σύνορα στην ξηρά αλλά στη θάλασσα, να πάμε σε νέο δημοψήφισμα και ούτω καθεξής Όπως κι αν έχει η έκβαση αυτού του δράματος, το τελικό «δίδαγμά» του είναι ότι αργά ή γρήγορα, θα έρθει η στιγμή με την οποία -αν όχι όλοι τουλάχιστον- οι περισσότεροι θα βρεθούν αντιμέτωποι με τα επίχειρα των επιλογών τους.
Η αλήθεια του πράγματος είναι, δε, ότι το βρετανικό εκλογικό σώμα αποφάσισε Brexit και Brexit… πρέπει να λάβει.
Όσο λάθος ή λαϊκιστική, ή με οποιονδήποτε τρόπο κι αν χαρακτηρίσει κανείς αυτή την απόφαση, δεν παύει να συνιστά την ετυμηγορία του βρετανικού λαού και υπό αυτό το πρίσμα οφείλει να γίνει σεβαστή.
Τώρα, εάν η υπόθεση των «χαλαρών» συνόρων με την Ιρλανδία επηρεάζεται, τούτο είναι μία εντελώς διαφορετική ιστορία, την οποία όφειλαν να είχαν προσμετρήσει οι φίλτατοι Βρετανοί.
Όπως αντιστοίχως, θα όφειλαν να είχαν προσμετρήσει και τις όποιες ενστάσεις τυχόν εγείρουν οι Σκωτσέζοι, ζητώντας εκ νέου την ανεξαρτησία τους, χάριν της παραμονής τους στην ΕΕ.
Όμως, είπαμε πλέον ο «κύβος ερρίφθη», ακόμη κι αν χρειάζεται να βάλει κανείς «το μαχαίρι στον λαιμό» της Βουλής των Κοινοτήτων, για να γίνει το Brexit πραγματικότητα...
Σ.Αν.
greece-salonikia
