Τι μπορεί να κάνει η Άγκυρα για να διατηρήσει την εναέρια δύναμη; Ένας Ρώσοικο μαχητικο φαίνεται η μόνη εφικτή επιλογή, αλλά ακόμη και αυτό μπορεί να έρθει πολύ αργά Η Μόσχα θα πουλήσει 40 Su-35 στην Άγκυρα αλλά φορούσε «δεν θα σας βοηθήσουν εναντίον Ελλάδας και Αιγύπτου» Η Ρωσία και η Τουρκία πλησιάζουν για την πώληση Su-35 Ο δεύτερος μεγαλύτερος στρατός του ΝΑΤΟ είχε αποτρεπτική αεροπορική δύναμη τόσο κατά τη διάρκεια όσο και μετά τον Ψυχρό Πόλεμο. Το 2020, η Τουρκική Πολεμική Αεροπορία (TuAF) ήταν η 21η μεγαλύτερη αεροπορική δύναμη στον κόσμο. Η πιο δραματική στιγμή στην ιστορία της δύναμης ήταν στις 15 Ιουλίου 2016, όταν τα αεροσκάφη της Τουρκίας βομβάρδισαν καθορισμένους στόχους στην Άγκυρα, συμπεριλαμβανομένου του κτιρίου του κοινοβουλίου, ως μέρος μιας αποτυχημένης προσπάθειας εναντίον του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Η απόπειρα πραξικοπήματος οδήγησε σε δεκάδες χιλιάδες καθαρισμούς από κυβερνητικά γραφεία, συμπεριλαμβανομένων χιλιάδων στρατιωτικών αξιωματικών
Ο αριθμός των στρατηγών στο TuAF μειώθηκε από 72 πριν το αποτυχημένο πραξικόπημα σε 44 μετά. Η δύναμη έχασε γρήγορα το ήμισυ της πιλοτικής της ομάδας - από 1.350 σε 680. Οι παραιτήσεις και οι αναφορές για συνταξιοδότηση των πιλότων TuAF ακολούθησαν την εκκαθάριση, ανεβάζοντας τον αριθμό των πιλότων σε λιγότερους από 400 και εξασθενίζοντας περαιτέρω τις ικανότητες διοίκησης και λειτουργίας της δύναμης. Το TuAF έπρεπε να προσλάβει πακιστανικούς πιλότους για να πετάξει αποστολές F-16. Δύο χρόνια μετά την τραυματική απόπειρα πραξικοπήματος, οι περισσότερες πληγές είχαν επουλωθεί, και η αεροπορία ανυπομονούσε να αποκαταστήσει την πυρκαγιά της με την προγραμματισμένη απόκτηση του πιο προηγμένου μαχητικού κόσμου στον κόσμο: το F-35 Lightning II. Μεταξύ μιας νέας δομής εντολών και του αναμενόμενου νέου υλικού, όλα έρχονταν τριαντάφυλλα.
Εκείνη την εποχή, η Τουρκία εξακολουθούσε να είναι μέλος της πολυεθνικής κοινοπραξίας Joint Strike Fighter (JSF) υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, η οποία κατασκευάζει το F-35. Συνεργαζόμενος με το μεγαλύτερο πρόγραμμα αεροσκαφών στον κόσμο, η Άγκυρα απέκτησε κριτική πρόσβαση σε στρατηγικές τεχνολογίες αεροδιαστημικής και καθώς το πρόγραμμα F-35 απαιτούσε την προμήθεια περίπου 1.000 ανταλλακτικών, η τοπική αεροδιαστημική βιομηχανία της Τουρκίας άνθισε. Η Άγκυρα δεσμεύτηκε να αγοράσει τουλάχιστον 100 F-35 με κόστος περίπου 16 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Τον Μάιο του 2014, η Τουρκία είχε παραγγείλει επίσημα δύο αεροσκάφη F-35, χωρίς να γνωρίζει ότι δεν θα τα πάρει. Αλλά τότε ο Ερντογάν προχώρησε με την απερίσκεπτη ρωσική τύχη του, και κάνοντας έτσι την έκθεση της Τουρκίας στον κίνδυνο να αποδυναμωθεί η αεροπορική δύναμη. Η ερωτική του σχέση με το ρωσικό σύστημα αεροπορικής και αντιπυραυλικής άμυνας μεγάλου βεληνεκούς S-400 έθεσε σε κίνδυνο τη μελλοντική πυροσβεστική δύναμη της TuAF. Η απόφαση της Τουρκίας να αποκτήσει το σύστημα S-400 και η επακόλουθη αναστολή της χώρας, το 2019, από το πρόγραμμα JSF θα επιφέρει επιπλέον επιβάρυνση 500-600 εκατομμυρίων δολαρίων στον κύκλο παραγωγής F-35. Θα κοστίσει Τούρκους κατασκευαστές αεροδιαστημικής σχεδόν 10 δισεκατομμύρια δολάρια τα επόμενα 10 χρόνια. Τι γίνεται όμως με το πιθανό λειτουργικό κόστος για μια χώρα που πολεμά ασύμμετρους πολέμους τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό;
anatakti
