Τον περασμένο Ιούλη, ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, António Guterres, δήλωσε ότι ο ιός επανέφερε στο προσκήνιο φαινόμενα ανισότητας, γνωστά εδώ και δεκαετίες, και προειδοποίησε ότι «ολόκληρες περιοχές που σημειώνουν πρόοδο στην εξάλειψη της φτώχειας και τη μείωση της ανισότητας έχουν γυρίσει χρόνια πίσω, μέσα σε λίγους μήνες». Ο κίνδυνος απειλεί ακόμη και την Ευρώπη, η οποία έδινε τη δική της μάχη για των αντιμετώπιση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού. Το 2019, σε έκθεση της Eurostat καταγράφηκε ότι 92,4 εκατομμύρια άνθρωποι στην ΕΕ κινδυνεύουν από τη φτώχεια ή τον κοινωνικό αποκλεισμό, που ισοδυναμεί με το 21,1% του συνολικού πληθυσμού της.
Μια άλλη έκθεση της Eurostat από το 2018 κατέγραψε ότι 33,4 εκατομμύρια Ευρωπαίοι δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να καταναλώνουν κάθε μέρα ένα πλήρες γεύμα με κρέας, ψάρι ή κάτι αντίστοιχο για τους χορτοφάγους, επισημαίνοντας το μέγεθος του προβλήματος σε ολόκληρη την Ευρώπη. Με την έκρηξη της πανδημίας, τα πράγματα χειροτέρεψαν.
Όλο και περισσότεροι πολίτες των μεγαλύτερων ευρωπαϊκών πόλεων άρχισαν να πέφτουν κάτω από το όριο της φτώχειας και να απευθύνονται σε τράπεζες τροφίμων για βοήθεια, αυξάνοντας τη ζήτηση σε ένα ήδη αρκετά υπερφορτωμένο δίκτυο που συντηρείται κατά βάση από εθελοντικές οργανώσεις.
Το Trussell Trust, το μεγαλύτερο δίκτυο τραπεζών τροφίμων της Βρετανίας, δήλωσε ότι σημειώθηκε αύξηση στη ζήτηση τροφίμων κατά 47% κατά τα πρώτα στάδια της πανδημίας, και για πρώτη φορά στην 70ετή ιστορία της η UNICEF ανακοίνωσε ότι θα αναλάβει δράση για τα πεινασμένα παιδιά στο Ηνωμένο Βασίλειο, καθώς ο αριθμός αυξάνεται επικίνδυνα.
Η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Τραπεζών Τροφίμων (FEBA) ανέφερε αύξηση στη ζήτηση τροφίμων κατά περίπου 30% σε ολόκληρο το Ευρωπαϊκό δίκτυο των 430 τραπεζών τροφίμων – με εύρος που ποικίλει από 6% έως 90% σε διαφορετικές χώρες – σε σύγκριση με την προ-κορονοϊού εποχή.
Ο Jacques Vandenschrik, πρόεδρος της FEBA, αναφέρει ότι, αν και τα έθνη της ΕΕ θεωρούνται συχνά το «χρυσό πρότυπο» για τα προγράμματα πρόνοιας, οι τράπεζες τροφίμων προσπαθούν να καλύψουν τα κενά που άφησαν μεμονωμένες κυβερνήσεις – συμπεριλαμβανομένων μικρότερων εθνών που προηγουμένως βρίσκονταν υπό αυταρχικά καθεστώτα.
Όπως δήλωσε ο Vandenschrik, «[Οι τράπεζες τροφίμων] θα έπρεπε να εξαφανιστούν, θα έπρεπε να επικρατεί μια κατάσταση όπου κανείς δε χρειάζεται επισιτιστική βοήθεια, όπου η επισιτιστική ανασφάλεια δεν υφίσταται πια», πρόσθεσε. «Για να το επιτύχουμε αυτό, πρέπει να επανεξετάσουμε το σύστημα από τα θεμέλιά του – ολόκληρο το σύστημα παραγωγής τροφίμων, τις διατροφικές μας συνήθειες – καθώς και τον τρόπο διανομής των τροφίμων».
«Μπορεί να συμβεί σε οποιονδήποτε», δήλωσε ο Patrice Blanc, πρόεδρος της γαλλικής τράπεζας τροφίμων Restos du Cœur.
Ο Blanc ανέφερε ότι η «παλίρροια πείνας» που προκλήθηκε από την πανδημία, οδήγησε σε αύξηση της ζήτησης τραπεζών τροφίμων κατά 40% σε ολόκληρη τη Γαλλία φέτος. Τα βόρεια προάστια του Παρισιού έχουν πληγεί ιδιαίτερα, δήλωσε ο Blanc, με εκατοντάδες ανθρώπους να κάνουν ουρές γύρω από τις γωνιές των τραπεζών τροφίμων κάθε μέρα.
«Δεν είναι αυτοί που πρέπει να νιώθουν ντροπή, αλλά είναι η κοινωνία που θα έπρεπε να ντρέπεται», δήλωσε ο Blanc, προσθέτοντας ότι ο κοινωνικός στιγματισμός που συνοδεύει τις τράπεζες τροφίμων πολλές φορές αποτρέπει τους ανθρώπους από το να προβούν σε αυτές, ακόμα κι αν το έχουν ανάγκη.
«Αυτό που παρέχουν οι τράπεζες τροφίμων δεν είναι μόνο τα τρόφιμα καθ’ αυτά, αλλά και οι κοινωνικές σχέσεις. Η φτώχεια δεν είναι μόνο θέμα εισοδήματος, αλλά θέμα μοναξιάς και καταπολέμησης της μοναξιάς».
Το συναίσθημα αυτό ενστερνίζεται και ο Jochen Brühl, ο πρόεδρος της Tafel Deutschland, μιας τράπεζας τροφίμων που υποστηρίζει πάνω από 1,6 εκατομμύρια ανθρώπους στη Γερμανία. Στη Γερμανία, που θεωρείται μια από τις πιο ισχυρές οικονομικές δυνάμεις της Ευρώπης.
«Πολλοί από τους ανθρώπους που απειλούνται ή πλήττονται από τη φτώχεια, ταλαιπωρούνται συγχρόνως από το ζήτημα της μοναξιάς και του ψυχολογικού στρες», είπε. «Επισημαίνουμε πολλά χρόνια τώρα στους πολιτικούς και την κοινωνία ότι δεν είναι καθήκον του Tafel να εξαλείψει τη φτώχεια, αλλά είναι καθήκον όλων να υποστηρίξουν τους ανθρώπους. Ή, μάλλον, έτσι το βλέπουμε εμείς.»
Ο Brühl ανέφερε ότι τα καλύτερα μέτρα πρόνοιας σε συνδυασμό με σωστή κυβερνητική δράση θα μπορούσαν να αποτελέσουν τη διέξοδο για πολλούς που βρίσκονται στον αγώνα της επιβίωσης. «Καθήκον της πολιτικής και της κοινωνίας πρέπει να είναι το να τεθεί το θέμα της φτώχειας στο επίκεντρο της επικαιρότητας, πόσο μάλλον εν μέσω πανδημίας.»
ΠΗΓΗ: CCN World
