Ο Νίκολας Κέιτζ είναι 58 ετών και από τα 19 του εργάζεται στην αμερικανική κινηματογραφική βιομηχανία. Παρότι έχει εντυπωσιάσει κριτικούς και κοινό με αρκετές ερμηνείες του, όπως στην ταινία «Leaving Las Vegas» του 1995, για την οποία δικαίως και τιμήθηκε με το Όσκαρ Α΄ ανδρικού ρόλου, τόσα χρόνια μετά την πρώτη του εμφάνιση στο φιλμ «Fast Times at Rodgemont High» του 1982, ουδείς μπορεί να απαντήσει με σαφήνεια στο ερώτημα, αν είναι ένας καλός ηθοποιός με πολλές κακές επιλογές ρόλων ή ένας κακός ηθοποιός με μεμονωμένες στιγμές υποκριτικού μεγαλείου.
Ίσως την απάντηση δώσει η νέα του ταινία «Renfield», στην οποία θα υποδυθεί τον κόμη Δράκουλα. Ο ίδιος πάντως σε πρόσφατη συνέντευξη του στην εφημερίδα Los Angeles Times δήλωσε ενθουσιασμένος με αυτή την εξέλιξη, λέγοντας ότι κατά τη γνώμη του η κίνηση είναι το κλειδί για τη σωστή ερμηνεία του τρομερού και φοβερού ήρωα, το πραγματικό όνομα του οποίου ήταν Βλαντ Ντρακούλ ο Τρίτος, Πρίγκιπας της Βλαχίας και κατά κόσμον γνωστός ως «Βλαντ ο Παλουκωτής» λόγω των απάνθρωπων μεθόδων που χρησιμοποιούσε στους αιχμαλώτους του. «Είδα την ταινία “Malignant” και ο σκηνοθέτης της Τζέιμς Γουάν καθώς και η ηθοποιός δημιούργησαν μία χορογραφία τρομακτική. Ελπίζω να κάνω και εγώ κάτι αντίστοιχο, όπου ο Δράκουλας μπορεί είτε να γλιστράει είτε να κινείται όπως η Sadako στο “Ring”», είπε χαρακτηριστικά.
Ο Κέιτζ εξάλλου είναι ένας ηθοποιός που δεν διστάζει να πάει στα άκρα για να πετύχει το αποτέλεσμα που επιθυμεί, και έχει πλειστάκις χειροκροτηθεί και επικριθεί γι’ αυτό, αφού για την ταινία «Birdy» αποφάσισε να βγάλει δυο δόντια χωρίς αναισθησία και να κυκλοφορεί για 5 εβδομάδες με το πρόσωπο του καλυμμένο με επιδέσμους, με αποτέλεσμα όταν τους έβγαλε το δέρμα του να έχει υποστεί ζημιά από την ακμή και τις τρίχες που μεγάλωναν από μέσα. Σε άλλη περίπτωση για να φαίνεται εκστασιασμένος στην ερωτική του σκηνή με την Τζένιφερ Μπιλς στο φιλμ «Vampore’s Kiss» είχε ζητήσει να του ρίξουν ζεστό γιαούρτι στα δάχτυλα των ποδιών του, ενώ για την ταινία «Joe» ακολούθησε για καιρό μια διατροφή βασισμένη στο κόκκινο κρέας προκειμένου να νιώσει ακριβώς όπως ένα σαρκοφάγο ζώο.
Πιθανότατα την καλύτερη περιγραφή για τον Κέιτζ και την πορεία του στο αμερικανικό κινηματογράφο, έχει δώσει ο κριτικός Λουκ Μπακμάστερ, ο οποίος έχει πει ότι «έχει την παρουσία πρωταγωνιστή αλλά τις εκκεντρικότητες ενός καρατερίστα», αποφεύγοντας να σχολιάσει τις δηλώσεις του ότι δεν θέλει να αποκαλείται «ηθοποιός» που σημαίνει «μεγάλος ψεύτης» αλλά «θεσπιανός» που «μπαίνει μέσα στην καρδιά σου ή στη φαντασία σου, ή στις αναμνήσεις σου ή στα όνειρά σου και φέρνει κάτι πίσω για να το επικοινωνήσει με το κοινό». Ο ίδιος άλλωστε δεν έχει κρύψει ότι παρομοιάζει την υποκριτική με τον σαμανισμό, για τον οποίο και σκοπεύει να γράψει κάποια στιγμή ένα βιβλίο, αδιαφορώντας για όσους τον χλεύασαν την περίοδο των μεγάλων οικονομικών του δυσκολιών, οπότε και γύρισε αθρόα ταινίες δεύτερης διαλογής με κακοφτιαγμένες περούκες όλων των χρωμάτων, ίσως γιατί ξέρει καλά ότι αυτό που μένει πάντα στον θεατή είναι το βλέμμα του που μοιάζει λίγο χαμένο ανάμεσα στην σκληρή πραγματικότητα και μια ευτυχισμένη φαντασία.
Ο Κέιτζ είναι «ένας τζαζίστας της υποκριτικής» έχει σχολιάσει ο σκηνοθέτης Ντέιβιντ Λιντς, που συνεργάστηκε μαζί του στη ταινία «Ατίθαση Καρδιά» του 1990, μια περιγραφή που μάλλον ταιριάζει γάντι στον ηθοποιό με τους 5 γάμους, ο οποίος πέταξε από το παράθυρο μια περιουσία 150 εκατομμυρίων δολαρίων για να αγοράσει ένα στοιχειωμένο σπίτι στη Νέα Ορλεάνη και ένα κεφάλι δεινόσαυρου, ηλικίας 67 εκατομμυρίων ετών, αλλά θα μείνει για πάντα στη μνήμη μας ως ο αθεράπευτα ρομαντικός Ρόνι Καμαρέτι που ερωτεύεται τη σύζυγο του αδελφού του στην ταινία «Κάτω από τη Λάμψη του Φεγγαριού», την ώρα που οι άνθρωποι αφήνονται ελεύθεροι να εκφράσουν τα συναισθήματά τους…
vradini.gr
